Hoe het begon...
De geschiedenis van het Verscholen land en Groenworg
Lang, lang geleden, was de aarde een prachtige plek om te leven.
De mensen en de dieren leefden naast elkaar en met elkaar.
De bossen waren uitgestrekt en vol van leven, het water was helder en schoon, en de mensen leefden in harmonie met de natuur en met elkaar.
De elfen waren er natuurlijk ook al.
Iedereen weet dat de elfen er waren vóórdat de mensen naar de aarde kwamen.
Ze zorgden ervoor dat alles rijkelijk groeide en bloeide en dat de gastvrije aarde een plek had voor alle mensen en dieren.
Zo was het, lang geleden.
Groenworg
En toen dook Groenworg op.
Groenworg, de nietsontziende macht uit de ruimte die langzaam de harten van iedereen vergiftigde.
Groenworg, met zijn allesvernietigende drang naar goud.
Groenworg, die zich voedde met het goud uit het hele universum.
Hij kwam naar de aarde en hij verleidde de mensen om in de aarde te gaan graven op zoek naar goud voor hem.
Hij wist dat hij de mensen kon beïnvloeden in hun dromen en hij maakte ze hebzuchtig en dom.
De mensen begonnen de natuur te verwoesten en de aarde af te graven op zoek naar haar schatten.
Groenworg liet ze wegen aanleggen, betonnen huizen bouwen, fabrieken bouwen en rivieren vervuilen.
Groenworg wist donders goed, dat wanneer er geen groen meer is op de Aarde, dat alle mensen en dieren zouden verdwijnen of uitsterven.
Dat was precies wat hij wilde.
Want dan kon hij al het goud voor hemzelf houden.
Geen groen meer
Zijn plan lukte: het water werd vervuild, de bossen verdwenen en heel veel mensen werden ziek zonder dat ze het in de gaten hadden.
Je wist dat Groenworg in de buurt was wanneer je ergens kwam en je kon er wanhoop voelen.
Daar woonden dan mensen die geen verwachtingen hadden en die niet meer wisten wat het betekende om hoopvol te zijn.
Mensen die zich niet meer op iets konden verheugen zoals je je kunt verheugen op je verjaardag.
Mensen die geen blijheid meer konden voelen wanneer ze de zee zagen of een waterval.
Mensen die nooit opgewekt waren en altijd alleen maar moe.
Grauwe, lusteloze mensen, angstig en verdrietig, …dat was het werk van Groenworg.
De mensen verloren het contact met de natuur, met elkaar en met zichzelf.
En al helemaal met de elfen.
Teruggetrokken en verscholen
Toen het Elfen volk niet meer met de mensen kon samenwerken is het verdwenen.
Koning Leeuwenhart, de vader van koningin Leliehart, heeft met behulp van de Ouden, een groot gedeelte land in de natuur aan het oog onttrokken van de mensen.
Ook Groenworg kon de elfen nu niet meer vinden.
Koning Leeuwenhart heeft daarbij toen hulp gehad van een sommige mensen die niet onder invloed waren geraakt van Groenworg.
Hij heeft ervoor gezorgd dat alle elfen en alle dieren die dat wilden mee konden gaan naar het Verscholen Land.
Het elfen volk dat eerst de natuur verzorgde op de hele aarde, houdt zich nu, samen met de dieren, diep in de bossen verscholen.
Daar wonen ze, in harmonie met elkaar en met hun omgeving, net zoals eerst.
Ze hebben geen contact meer met de rest van de bewoners op de aarde.
De tijd van leven tussen de mensen is voorgoed voorbij.
Een enkele oudere elf weet zich nog te herinneren hoe het was geweest vóórdat Groenworg ten tonele verscheen.
Hoe de elfen en de mensen samen leefden en samenwerkten.
Maar de mensen waren veranderd, vertelden de oude Elfen, en ze waren verdwenen.
Niemand zag ze meer.
Mensen waren een sprookje geworden in het Verscholen Land.