Stuif 's met meel
Dit spel doe je samen: je kunt het met zijn tweeën spelen, maar nog leuker is het met een paar mensen méér.
We gaan sporen zoeken.
Je gaat naar een plek in de natuur, liefst. Maar dit spel kun je ook gewoon bij jou in de buurt spelen, op straat.
Eén iemand moet de weg goed kennen in de natuur of op de plek waar jullie naar toe gaan. Dat wordt degene die het spoor gaat uitzetten.
Hij of zij neemt een zak meel, een halve kilo of zo, mee en vertrekt.
De spoorzoekers geven de Meelstuiver een voorsprong van ongeveer 10 tot 15 minuten.
Overal waar de weg splitst laat deze Meelstuiver meelsporen achter; een spoor van meel op de grond, of ergens een handvol die tegen een boom is gegooid (het grootste gedeelte valt op de grond, maar er blijft een vage vlek achter).
Je begrijpt het al, de spoorzoekers moeten donders goed uitkijken en zoeken naar meelsporen op de grond, tegen bomen, onder struiken enzovoort enzovoort.
Later kunnen jullie misschien de rollen omdraaien, of zelfs twee Meelstuivers tegelijk een spoor laten uitzetten. Zo kun je het steeds moeilijker maken natuurlijk, maar dan ben je ondertussen wel een volleerde spoorzoeker geworden.
Cool!
Wist je dat het woord ‘bloem’ twee heel verschillende dingen kan betekenen?
Nou, als eerste, met ‘bloem’ bedoel je natuurlijk één van de bloemen in de tuin of in een vaas.
Maar wist je dat ‘bloem’ ook een ander woord is voor ‘meel’? Je weet wel, bakmeel, pannenkoekenmeel, en ja, natuurlijk, ook Stuifmeel.
Dus eigenlijk zou Stuifmeel ook Stuifbloem kunnen heten….maar daar zal hij, hem kennende, het helemaal niet mee eens zijn.
Afijn, hoe dan ook, Stuifmeel had toen hij nog een jonge elf was ook al de neiging om het land te gaan verkennen. Alleen bleven hij en zijn vrienden toen nog binnen de grenzen van het Verscholen Land.
Om het extra spannend te maken had Stuifmeel het volgende bedacht: hij ging voorop, en pas na een kwartier mochten de anderen vertrekken. Ze moesten dan de sporen zoeken die hij achterliet voor hen. Soms liet hij extra diepe voetafdrukken in de modder achter, dan weer had hij een tak op het pad gelegd die in de richting wees waarin hij verdween. Zo leerde de elfen heel goed op te letten in de natuur en goed te kijken naar de paden die ze volgden.
Nou, Stuifmeel heeft ons door dit te doen én door zijn naam op het idee gebracht voor het volgende spel: Stuif met Meel.